Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΕΘΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Ο ΕΘΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ

Είμαι εδώ για να σας μιλήσω για τον εθισμό και τη δύναμή του αλλά και επίσης για τον εθισμό στη δύναμη. Εργαζόμενος ως γιατρός-θεραπευτής στο Βανκούβερ του Καναδά έχω δουλέψει με πολλούς πάρα μα πάρα πολύ εθισμένους ανθρώπους, που χρησιμοποιούν ηρωίνη, ενέσιμη κοκαΐνη, πίνουν αλκοόλ, μεθαμφεταμίνη και κάθε γνωστό ναρκωτικό στον άνθρωπο. ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ!!

Αν η επιτυχία του γιατρού εξαρτάται από το πόσο θα φτάσουν να ζήσουν οι ασθενείς του τότε έχω αποτύχει, διότι οι ασθενείς μου πεθαίνουν πολύ νέοι, σχετικώς μιλώντας. Πεθαίνουν από HIV, ηπατίτιδα C, από μολύνσεις των καρδιακών τους βαλβίδων, εγκεφαλικές λοιμώξεις, της σπονδυλικής στήλης, του κυκλοφορικού τους. Πεθαίνουν από υπερβολική δόση, από αυτοκτονία, από βία και τυχαίους θανάτους (ατυχήματα). Κοιτώντας τους σου έρχονται στο νου τα λόγια του Αιγυπτίου Νομπελίστα Naguib Mahvouz, που έγραψε, «Τίποτα δεν καταγράφει τις επιπτώσεις μιας δυστυχισμένης ζωής τόσο παραστατικά όσο το ανθρώπινο σώμα», επειδή αυτοί οι άνθρωποι χάνουν τα πάντα, χάνουν την υγεία τους, την ομορφιά τους, τα δόντια τους, την περιουσία τους, τις διαπροσωπικές τους σχέσεις και στο τέλος καταλήγουν να χάνουν μέχρι και τη ζωή τους. Και παρόλα αυτά τίποτα δεν τους ταρακουνάει σε σχέση με την εξάρτησή τους, δεν τους κάνει να την παρατήσουν, η εξάρτηση είναι πολύ ισχυρή και το ερώτημα είναι «Γιατί;»

Όπως μου είπε ένας ασθενής μου, «Δεν φοβάμαι μήπως πεθάνω, περισσότερο φοβάμαι να ζήσω».

Ερώτηση:

«Γιατί οι άνθρωποι φοβούνται να ζήσουν;»

Αν θες να κατανοήσεις την εξάρτηση δεν θα πρέπει να κοιτάς τί είναι λάθος με αυτήν αλλά τί είναι καλό με αυτήν. Με άλλα λόγια τί αποκομίζει το άτομο από την εξάρτηση, που αλλιώς δεν έχουν.

Απάντηση:

Οι εξαρτημένοι παίρνουν την ανακούφιση από τον πόνο, ένα αίσθημα ηρεμίας, ελέγχου και χαλάρωσης πάρα μα πάρα πολύ σύντομο.

Ερώτηση:

«Γιατί λείπουν αυτές οι ποιότητες από τη ζωή τους, τί τους συνέβη;»

Απάντηση:

Αν παρατηρήσεις ναρκωτικά όπως η ηρωίνη, μορφίνη, κωδεϊνη, κοκαΐνη, αλκοόλ, όλα τους λειτουργούν ως παυσίπονα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Επομένως το σωστό ερώτημα ΔΕΝ είναι «Προς τί η εξάρτηση» αλλά «Προς τί ο πόνος».

Μελετώντας τη βιογραφία του Keith Richards, του κιθαρίστα των Rolling Stones κι όπως όλοι μπορεί να αναρωτιέστε πώς είναι ακόμα ζωντανός μέχρι σήμερα, γιατί ήταν βαθύτατα εθισμένος χρήστης ηρωίνης για πολύ καιρό. Στη βιογραφία λέει ότι η εξάρτηση έψαχνε τη λήθη, να ξεχάσει. Περιέγραφε τις διακυμάνσεις που περνάμε με το να μην είμαστε οι εαυτοί μας για λίγες ώρες. Και το αντιλαμβάνομαι και από τον εαυτό μου, την δυσφορία του να είμαι στο πετσί μου, ξέρω την επιθυμία να ξεφύγεις από το ίδιο σου το μυαλό.

Ο εξαίρετος Βρετανός ψυχίατρος R. D. Laing είπε ότι υπάρχουν 3 πράγματα που οι άνθρωποι φοβούνται περισσότερο:

• Τον θάνατο
• Τον θάνατο άλλων ανθρώπων
• Το μυαλό τους

Για πολύ καιρό προσπαθούσα να αποσπάσω τον εαυτό μου από τη σκέψη μου γιατί φοβόμουν να μείνω μόνος μαζί του. Και πώς αποσπώ τον εαυτό μου; Δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ ναρκωτικά αλλά το έκανα μέσα από τη δουλειά μου, δραστηριοτήτων, ψωνίζοντας, στην περίπτωσή μου αγορά δίσκων κλασσικής μουσικής αλλά εθίστηκα με αυτόν τον τρόπο, μέσα σε μια μέρα ξόδεψα 8000 δολάρια σε δίσκους κλασσικής μουσικής όχι επειδή τα χρειαζόμουν αλλά δεν μπορούσα να αντισταθώ να μην πάω στο μαγαζί. Σαν γιατρός βοηθούσα γυναίκες να γεννήσουν και μόλις έφυγα από το νοσοκομείο έτρεξα να αγοράσω ένα κλασσικό μουσικό κομμάτι και δεν μπορούσα να αφήσω το μαγαζί για να ξαναγυρίσω στο νοσοκομείο γιατί ήταν λες και παντού γύρω μου υπήρχαν dealers. Έλεγα ψέματα στη γυναίκα μου και παραμελούσα τα παιδία μου για χάρη της δουλειάς και της μουσικής όπως κάνει κάθε εθισμένος.

Ο δικός μου ορισμός της εξάρτησης είναι: Οποιαδήποτε συμπεριφορά που σου δίνει προσωρινή ανακούφιση και ευχαρίστηση αλλά σε βάθος χρόνου σου προκαλεί βλάβη, αρνητικές επιπτώσεις και αρνείσαι να την εγκαταλείψεις παρά αυτές τις αρνητικές επιπτώσεις.  Και από αυτό το πρίσμα καταλαβαίνεις ότι υπάρχουν πολλές εξαρτήσεις όπως των ναρκωτικών, του υπερκαταναλωτισμού, του sex, του internet, του φαγητού. Οι Βουδιστές διατηρούν την ιδέα των «Πεινασμένων Φαντασμάτων», που είναι πλάσματα με τεράστιες άδειες κοιλιές, μικρούς λαιμούς και στόματα ώστε ποτέ να μην χορταίνουν και είμαστε όλοι «Πεινασμένα Φαντάσματα» στην κοινωνία, νιώθουμε όλοι αυτό το κενό και πολλοί από εμάς προσπαθούν να το γεμίσουν από έξω, η εξάρτηση σχετίζεται με το να γεμίζεις την έλλειψη από έξω.

Αν θέλεις να ρωτήσεις γιατί αυτοί οι άνθρωποι πονάνε, δεν μπορείς να απαντήσεις με βάση τα γονίδια, πρέπει να κοιτάξεις τις ζωές τους, που στην περίπτωση των δικών μου βαριά εθισμένων ασθενών είναι λόγω της βίας που έχουν υποστεί στη ζωή τους, από παιδιά, εκατοντάδες γυναίκες με τις οποίες έχω δουλέψει είναι σεξουαλικά κακοποιημένες από παιδιά και οι άνδρες έχουν τραυματιστεί επίσης μέσω της σεξουαλικής κακοποίησης, παραμέλησης, σωματικής κακοποίησης, τους έχουν παρατήσει και συναισθηματικά πληγωμένοι κατ’ επανάληψη. Έτσι εξηγείται ο πόνος, όμως παρεμβάλλεται και κάτι ακόμα εδώ, ο ανθρώπινος εγκέφαλος, που όπως ήδη ξέρουμε αναπτύσσει μια διαδραστικότητα με το περιβάλλον, έτσι το είδος του περιβάλλοντος που έχει ένα παιδί θα διαμορφώσει την ανάπτυξη του εγκεφάλου.

Υπάρχει ένα πείραμα με ποντίκια, στο ένα του βάζεις την τροφή στο στόμα και θα το φάει και θα το απολαύσει αλλά αν βάλεις το φαγητό κάτω μερικά χιλιοστά από τη μύτη του, στην πραγματικότητα θα πεθάνει από τη πείνα από το να το φάει, γιατί; Επειδή γενετικά γιατί δίνοντάς του τροφή έτοιμη απενεργοποίησαν τους υποδοχείς παραγωγής ντοπαμίνης, η οποία είναι το χημικό που σου δίνει ώθηση και κίνητρο και κυλάει όποτε νιώθουμε ενθουσιασμό, χαρά, περιέργεια, ζωντάνια, όταν ψάχνουμε ερωτικό σύντροφο ή φαγητό. Χωρίς τη ντοπαμίνη δεν έχουμε ζωντάνια.

Και τί πιστεύεις ότι λαμβάνει ο εθισμένος; Όταν παίρνει κοκαΐνη ή οποιοδήποτε άλλο ναρκωτικό αυτομάτως παίρνει και μια δόση ντοπαμίνης στον εγκέφαλο.

Ερώτηση: «Τί συνέβη στον εγκέφαλό τους σε πρώτο στάδιο;»

Γιατί είναι μύθος ότι τα ναρκωτικά είναι εθιστικά, από μόνα τους δεν είναι!!

Γιατί δεν εθίζονται όλοι όσοι δοκιμάζουν ναρκωτικά, οπότε τί κάνει κάποιους ανθρώπους επιρρεπείς σε αυτά; Το ίδιο συμβαίνει και με τον καταναλωτισμό, από μόνος του δεν είναι εθιστικός αλλά για κάποιους γίνεται εξάρτηση, το ίδιο και η τηλεόραση. Άρα προς τί η ροπή προς την εξάρτηση;

Υπάρχει άλλο ένα πείραμα με ποντίκια, που διαχωρίζεις από τη μητέρα τους και δεν κλαίνε γι’ αυτήν και σε λίγο πεθαίνουν. Γιατί; Επειδή οι υποδοχείς ντοπαμίνης έχουν αδρανοποιηθεί επειδή μόνο η μητέρα μπορεί να ορίσει το ένστικτο προστασίας, με άλλα λόγια το χημικό της ενδορφίνης που είναι παραπλήσιο της μορφίνης και είναι τα φυσικά παυσίπονα και αυτό που ακόμα κάνουν αυτά τα δύο είναι να καταστήσουν το άτομο ικανό να αγαπήσει και τη σύνδεση με τους γονείς. Επομένως, αυτά τα ποντίκια δεν θα είναι ικανά να αποζητήσουν τη μητέρα τους.

Με άλλα λόγια η εξάρτηση από τη μορφίνη, την ηρωίνη αυτό που κάνουν είναι να παρεμβάλλουν στο σύστημα παραγωγής ενδορφινών.

Το ερώτημα είναι τί γίνεται με αυτούς τους ανθρώπους που χρειάζεται να το πάρουν από έξω; Αυτό που συμβαίνει όταν κακοποιούνται ως παιδιά είναι ότι αυτά τα συστήματα δεν αναπτύσσονται. Όταν δεν έχεις αγάπη και σύνδεση από παιδί αυτές οι απαραίτητες εγκεφαλικές λειτουργίες δεν αναπτύσσονται όπως πρέπει, όπως και σε όλες τις καταστάσεις βίας και αυτό χρησιμοποιούν οι εξαρτημένοι για να μπορέσουν να νιώσουν αγάπη, καταστολή του πόνου, νιώθουν νορμάλ και νιώθουν ότι αγαπιούνται. Μια ασθενής μου είπε «Την πρώτη φορά που έκανα χρήση ηρωίνης ένιωσα μια θερμή αγκαλιά όπως αυτή της μητέρας με το παιδί». Είχα το ίδιο αίσθημα κενού, όχι το ίδιο με τους ασθενείς μου, αλλά αυτό που συνέβη με μένα ήταν ότι γεννήθηκα στη Βουδαπέστη το 1944 από Εβραίους γονείς ακριβώς πριν οι Γερμανοί την καταλάβουν και ξέρετε τί συνέβη στους Γερμανούς στην Αν. Ευρώπη κι ήμουν 2 μηνών όταν ο Γερμανικός στρατός μπήκε στην Βουδαπέστη και την επόμενη μέρα η μητέρα μου κάλεσε τον παιδίατρο και τον παρακάλεσε να έρθει να με δει γιατί έκλαιγα ασταμάτητα και απάντησε «Φυσικά και θα έρθω να τον δω αλλά να ξέρεις ότι όλα μου τα μωρά Εβραίων αυτή τη στιγμή κλαίνε ασταμάτητα!!» Γιατί; Τί ξέρουν τα μωρά για τον Χίτλερ ή τη γενοκτονία; Τίποτα! Αυτό που λαμβάνουν είναι το άγχος και ο τρόμος και η κατάθλιψη της μάνας τους κι αυτό στην πραγματικότητα διαμορφώνει τον εγκέφαλο του παιδιού. Το μωρό νιώθει ότι «κανείς δεν με θέλει, γιατί αν η μητέρα μου είναι στεναχωρημένη σημαίνει ότι δεν με θέλει». Γιατί έγινα εργασιομανής αργότερα; Επειδή γιατί «Αν δεν με θέλουν τουλάχιστον θα με χρειάζονται, θα γίνω ένας πετυχημένος γιατρός και θα με χρειάζονται κι έτσι θα καλύψω αυτό το απόρριψης σε πρώτο στάδιο». Έτσι, δουλεύω πολύ και όταν δεν δουλεύω ασχολούμαι με τη μουσική για να γεμίζω το κενό μου και τί μήνυμα παίρνουν τα παιδιά μου μέσα από αυτό; Το ίδιο που πήρα κι εγώ «Δεν είμαι αποδεκτός, δεν με θέλει», με αυτόν τον τρόπο το τραύμα περνά από τη μια γενιά στην άλλη.

Υπάρχουν πολύ τρόποι για να γεμίσει κάποιος το κενό του, όμως το κενό επιστρέφει σε αυτό το μικρό πράγμα που δεν πήραμε όταν ήμασταν μικρά. Και ρωτάμε τον ναρκομανή «Πώς μπορείς να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου, πώς μπορείς να τρυπάς τον εαυτό σου και να βάζεις μέσα σου αυτό το χημικό που μπορεί να σε σκοτώσει;». Αλλά κοιτάξτε τί κάνουμε στη Γη!! Της χορηγούμε όλα αυτά τα βλαβερά χημικά στην ατμόσφαιρα, στους ωκεανούς, στο περιβάλλον που σκοτώνουν τόσο εμάς όσο και τη Γη. Ποια εξάρτηση είναι μεγαλύτερη; Η εξάρτηση από το πετρέλαιο, τον καταναλωτισμό; Ποιο προκαλεί μεγαλύτερη ζημιά; Και ερχόμαστε να κρίνουμε τον ναρκομανή γιατί απλώς δεν συμπεριφέρεται όπως εμείς και του λέμε «Είσαι διαφορετικός από εμάς άρα είσαι χειρότερος από εμάς».

Υπήρχε ένα άρθρο στους New York Times σχετικά με τη Βραζιλία και πιο συγκεκριμένα για έναν άνθρωπο τον Nisio Gomes αρχηγός των Gorani στον Αμαζόνιο που σκοτώθηκε επειδή προσπαθούσε να προστατέψει τους ανθρώπους του από τις μεγάλες αγροτικές επιχειρήσεις που αποψιλώνουν το τροπικό δάσος και το καταστρέφουν και καταστρέφουν το φυσικό περιβάλλον τον γηγενών Ινδιάνων στη Βραζιλία. Και πολλοί από τους ασθενείς μου είναι πρώτης γενιάς Ινδιάνοι και πολύ εξαρτημένοι, διατηρούν μικρό ποσοστό του πληθυσμού της χώρας αλλά πολύ μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού των φυλακών, που είναι ναρκομανείς, ψυχικά/πνευματικά διαταραγμένοι  και που προβαίνουν σε αυτοκτονίες. Γιατί; Διότι τους έχουν πάρει και τους έχουν εκδιώξει από τη Γη τους, έχουν σκοτωθεί και κακοποιηθεί από γενιά σε γενιά. Αλλά ρωτώ, αν μπορείς να έχεις ενσυναίσθηση για τον πόνο αυτών των ανθρώπων και ψάχνουν τη λύση στα παραπάνω, τί γίνεται με τους ανθρώπους που τα προκαλούν όλα αυτά; Σε τί είναι αυτοί εθισμένοι;

ΕΙΝΑΙ ΕΘΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΗ ΔΥΝΑΜΗ, ΣΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ, ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ, ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ τους ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΚΑΙ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟΥΣ!!

Όταν προσπαθούσα να κατανοήσω τον εθισμό στην εξουσία κοίταξα μερικούς από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους στην ιστορία όπως τον Μ. Αλέξανδρο, τον Ναπολέων, τον Χίτλερ, τον Τζεκινσχαν, τον Στάλιν, ήταν πολύ ενδιαφέρον.

Γιατί χρειάζονταν την εξουσία τόσο πολύ;

Σωματικά ήταν πολύ κοντοί άνθρωποι, ήταν outsiders, δεν ήταν μέρος του συνόλου ο Στάλιν ήταν Γεωργιανός όχι Ρώσος, ο Ναπολέων ήταν από την Κορσική όχι από τη Γαλλία, ο Χίτλερ ήταν Αυστριακός όχι Γερμανός. Είχαν ανασφάλειες και αίσθημα κατωτερότητας και χρειάζονταν την εξουσία για να νιώσουν καλά με τον εαυτό τους, να νιώσουν ψηλότεροι/μεγαλύτεροι και για να αποκτήσουν αυτή τη δύναμη ήταν πρόθυμοι να πολεμήσουν και να σκοτώσουν πολλούς ανθρώπους για να καταφέρουν να διατηρήσουν αυτή τη δύναμη. Δεν λέω ότι μόνο οι κοντοί άνθρωποι διψούν για εξουσία, αλλά είναι ενδιαφέρον παρατηρώντας αυτούς τους ανθρώπους βλέπεις την ανάγκη να γεμίσουν το κενό που νιώθουν με εξουσία. Ο Ναπολέων ακόμα και στην εξορία φώναζε «Αγαπώ την εξουσία!» δεν μπορούσε να σκεφτεί τον εαυτό του χωρίς εξουσία και είναι πολύ ενδιαφέρον όταν συγκρίνεις αυτούς τους ανθρώπους με τον Ιησού ή τον Βούδα γιατί αν κοιτάξεις τις ιστορίες τους και οι δύο προκλήθηκαν από τον διάβολο κι ένα από αυτά που τους προσέφερε σαν δέλεαρ ήταν η επίγεια εξουσία και οι δύο την αρνήθηκαν.

Γιατί αρνήθηκαν;

Αρνήθηκαν γιατί είχαν εσωτερική δύναμη, δεν την χρειάζονταν από έξω. Επίσης δεν ήθελαν να ελέγχουν τους ανθρώπους αλλά να τους διδάξουν μέσω του παραδείγματος και  τον απλών λέξεων και μέσω της σοφίας όχι δια της βίας, έτσι απέρριψαν την δύναμη της εξουσίας.

Ο Ιησούς είπε ότι η εξουσία και η αλήθεια δεν βρίσκονται γύρω σου αλλά μέσα σου, είπε «Η Βασιλεία του Θεού βρίσκεται μέσα μας»

Ο Βούδας όταν πέθαινε είπε στους μοναχούς του «Μην μοιρολογείται και κλαίτε, βρείτε το φως μέσα σας». Γι’ αυτό κοιτώντας τη σημερινή κατάσταση που επικρατεί δεν θα πρέπει να απευθυνθούμε στους ανθρώπους με εξουσία γιατί δυστυχώς είναι οι πιο άδειοι άνθρωποι στον κόσμο και δεν θα κάνουν τίποτα που θα τους κάνει να χάσουν την εξουσία, θα πρέπει να βρούμε το φως μέσα μας, μέσα στις κοινωνίες, τη δική μας σοφία και δημιουργικότητα, δεν μπορούμε να περιμένουμε αυτούς για να κάνουν τα πράγματα καλύτερα για μας γιατί δεν θα το κάνουν εκτός κι αν τους αναγκάσουμε. Λένε ότι η ανθρώπινη φύση είναι ανταγωνιστική, κτητική και άγρια, στην πραγματικότητα είναι το ακριβώς αντίθετο η ανθρώπινη φύση είναι συνεργατική, γενναιόδωρη και χρειάζεται την κοινωνικοποίηση.

ΑΝ ΒΡΟΥΜΕ ΤΟ ΦΩΣ ΜΕΣΑ ΜΑΣ, ΑΝ ΒΡΟΥΜΕ ΤΗ ΦΥΣΗ ΜΑΣ ΤΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΠΙΟ ΕΥΓΕΝΙΚΟΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΦΥΣΗ.