Παράγοντες κινδύνου αυτοκτονικής συμπεριφοράς

Οι παράγοντες κινδύνου για αυτοκτονική συμπεριφορά είναι πολυάριθμοι και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Το να γνωρίζουμε  ποια από τα άτομα έχουν προδιάθεση για αυτοκτονία και πιθανώς αντιμετωπίζουν έναν συνδυασμό παραγόντων κινδύνου, μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό όσων έχουν μεγαλύτερη ανάγκη στις προσπάθειες πρόληψης.

Όπου υπάρχουν επαρκείς δυνατοί προστατευτικοί παράγοντες, ακόμη και η παρουσία διαφόρων παραγόντων κινδύνου -όπως η μεγάλη κατάθλιψη, η σχιζοφρένεια, η κατάχρηση αλκοόλ ή απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου – δεν μπορεί να δημιουργήσει τις συνθήκες για αυτοκτονικό ιδεασμό ή συμπεριφορά σε ένα άτομο. Η μελέτη προστατευτικών παραγόντων είναι ακόμα σε πρώιμα στάδια. Εάν θέλουμε να σημειωθεί πραγματική πρόοδος στην έρευνα και την πρόληψη αυτοκτονιών, πρέπει να υπάρξει πολύ μεγαλύτερη γνώση σχετικά με τους προστατευτικούς παράγοντες, για να ταυτίζεται με τις προόδους που σημειώθηκαν κατά τις τελευταίες δεκαετίες στην κατανόηση των παραγόντων προδιαθέσεως και κατακρημνίσεως στην αυτοκτονία.

Επίσης, με την γενική αύξηση στην αυτοκτονική συμπεριφορά, ειδικά στους νέους ανθρώπους, υπάρχει μεγάλη ανάγκη για αποτελεσματική παρέμβαση. Όπως έχουμε δει, υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός πιθανών παραγόντων που είναι υπεύθυνοι για αυτοκτονική συμπεριφορά και η αντιμετώπιση κυρίως βασίζεται στην επίγνωση αυτών των παραγόντων. Παρόλο που πολλές παρεμβάσεις έχουν υπάρξει για ένα αρκετά μεγάλη περίοδο, πολύ λίγες από αυτές έδειξαν μια σημαντική επίδραση στην μείωση της αυτοκτονικής συμπεριφοράς ή δημιούργησαν μακροχρόνια βιώσιμα αποτελέσματα.

Επιπροσθέτως, είναι γνωστό ότι η ευαισθησία στην αυτοκτονία σχετίζεται με τις κοινωνικές σχέσεις που έχει ένα άτομο: Όσο πιο μεγάλος ο αριθμός των κοινωνικών σχέσεων, τόσο πιο λίγη είναι γενικά  η ευαισθησία στην αυτοκτονία. Πολλές παρεμβάσεις έχουν επιδιώξει να ενισχύσουν τις κοινωνικές σχέσεις  ώστε να μειωθεί η επαναλαμβανόμενη αυτοκτονική συμπεριφορά.  Η γενική προσέγγιση είναι να διερευνηθούν προβλήματα σε διάφορους τομείς της κοινωνικής ζωής του ασθενούς, και για το θεραπευτή να προσπαθήσει να αντιμετωπίσει αυτά τα προβλήματα.

“Δρ. Βίκυ Σίμου”

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ