Στο πέρασμα από τις σκέψεις αυτοκτονίας και τις πραγματικές συμπεριφορές αυτοκτονίας, οι ασθενείς αυτοκτονίας μπορεί να αναπτύξουν μια αφήγηση για να προβληματιστούν για την αυτοκτονία.
Αυτή η αφήγηση, που ονομάζεται επίσης και μηρυκασμός, ορίζεται ως η υποχρεωτικά εστιασμένη προσοχή στα συμπτώματα της δυσφορίας του ατόμου και στις πιθανές αιτίες και συνέπειές του, σε αντίθεση με τις λύσεις του.
- Η επανειλημμένη προσοχή στα προβλήματα και η ενεργοποίηση των αρνητικά προκατειλημμένων σκέψεων ως απάντηση σε αυτά τα προβλήματα μπορεί να εντείνει τις επιπτώσεις ενός αρνητικού συμβάντος ζωής.
- Εκτός από αυτές τις αρνητικές σκέψεις, το άτομο αυτοκτονίας μπορεί να σχηματίσει διανοητικές εικόνες για το πώς να ολοκληρώσει την αυτοκτονία
- Αυτές οι εικόνες (που απεικονίζουν μια πράξη αυτοκτονίας, που βρίσκεται σε ένα φέρετρο ή στην κηδεία του) έχουν αναφερθεί ως “φλας προς τα εμπρός”
- Έρευνες υποδηλώνουν ότι οι εικόνες προκαλούν πιο εύκολα μια συναισθηματική απόκριση απ’ότι οι λεκτικές πληροφορίες για το ίδιο περιεχόμενο.
- Μελέτες δείχνουν ότι οι ασθενείς που διαγνώστηκαν με μονοπολική και διπολική κατάθλιψη αναφέρουν επαναλαμβανόμενες ενοχλητικές σκέψεις σχετιζόμενες με την αυτοκτονία.
- Όσο συχνότερες είναι οι σκέψεις, τόσο πιο πιθανό ότι θα ακολουθηθούν από δράση.
“Δρ. Βίκυ Σίμου”
