Σκοπός:
Ο στόχος αυτής της έρευνας είναι να αναγνωρίσουμε ψυχοκοινωνικά χαρακτηριστικά που μπορεί να προοικονομούν μελλοντική αυτοκτονική συμπεριφορά σε παρα-αυτοκτονικά άτομα στην Ευρώπη.
Μέθοδος:
Η συνέντευξη που χρησιμοποιήθηκε για την έρευνα EPSIS χορηγήθηκε σε 1269 παρα-αυτοκτονικούς ηλικίας δεκαπέντε ετών και άνω, εντός μίας εβδομάδας από την εισαγωγή τους στο νοσοκομείο μετά από απόπειρα αυτοκτονίας, και αποτελεί μέρος μιας διαχρονικής πολυκεντρικής μελέτης. Το EPSIS περιελάμβανε ένα σύντομο ιατρικό ερωτηματολόγιο, κλίμακα κατάθλιψης, απελπισίας, αυτοεκτίμησης, πρόθεση αυτοκτονίας, ερωτήσεις σχετικά με τα κοινωνικοδημογραφικά χαρακτηριστικά, μια συνέντευξη για τα γεγονότα της ζωής και την κοινωνική υποστήριξη, μια περιγραφή της παρα-αυτοκτονικής πράξης και μια αξιολόγηση των παραγόντων που επιταχύνουν τον δείκτη της παρα-αυτοκτονίας.
Αποτελέσματα:
Οι σωματικές ασθένειες αποδείχθηκαν πολύ συχνές μεταξύ αυτών που προσπάθησαν να αυτοκτονήσουν. Ένα από τα δύο άτομα υπέφερε από οξεία ή χρόνια διαταραχή η οποία ήταν σε υποτροπή κατά τη στιγμή της παρα-αυτοκτονίας. Τα άτομα με σωματική ασθένεια ήταν πολύ πιο καταθλιπτικά, ιδιαίτερα τα άτομα από την ενδιάμεση ηλικιακή ζώνη και τα άτομα που πάσχουν από χρόνια σωματική νόσο σε υποτροπή. Το 42% των ασθενών με σωματική ασθένεια αξιολόγησαν το σωματικό τους πρόβλημα ως παράγοντα που επιταχύνει την απόπειρα και το 22% το έκρινε σημαντικό. Επιπλέον, τα άτομα με σωματικές ασθένειες θεωρούν τα ψυχιατρικά συμπτώματα και τις διαταραχές ως παράγοντες που επηρεάζουν την αυτοκτονική συμπεριφορά, σε μεγαλύτερο βαθμό από τους μη πάσχοντες. Η σημασία της σωματικής ασθένειας στη συμβολή της αυτοκτονικής συμπεριφοράς αυξανόταν όσο ανέβαινε η ηλικία.
Συμπεράσματα:
Μεγαλύτερη προσοχή στις σωματικές συνθήκες και στις υποκειμενικές τους συνέπειες μπορεί να αυξήσουν τις πιθανότητες να αποτραπεί αποτελεσματικά η αυτοκτονία.
“Δρ. Βίκυ Σίμου”
